Παρέμβαση με άρθρο στα τοπικά μέσα ενημέρωσης όπου έθεσα τα
εξής:
Τις αμέσως επόμενες ημέρες από την ορκωμοσία των δύο παιδιάτρων στο
Νοσοκομείο του Άργους, η πρώτη νεοπροσληφθείσα παιδίατρος ζήτησε άδεια
τοκετού-λοχείας την οποία και σωστά έλαβε, ενώ ο δεύτερος νεοπροσληφθείς
παιδίατρος ζήτησε να λαμβάνει άδεια τα Σαββατοκύριακα για να μεταβαίνει στην
Αθήνα, ώστε να βλέπει τα παιδιά του, όντας διαζευγμένος, τις οποίες και είναι σωστό
να λαμβάνει.
Ως αποτέλεσμα, τις καθημερινές, να υπάρχει μόνον μία παιδίατρος στο Νοσοκομείο
Ναυπλίου και ένας στο Νοσοκομείο Άργους. Ενώ τα Σαββατοκύριακα οπότε και ο
πληθυσμός, λόγω τουρισμού, πολλαπλασιάζεται, ακριβώς επειδή υπάρχει μόνον ένας
παιδίατρος σε κάθε Νοσοκομείο, όταν ζητήσει, ανθρωπίνως, άδεια, κάποιος από τους
δυο παιδιάτρους, και το Νοσοκομείο στο οποίο υπάγεται εφημερεύει, πάλι να μην
υπάρχει κανείς. Ξανά στο έλεος.
Όταν πληροφορήθηκα τα ανωτέρω, απογοητεύτηκα, και κατάλαβα ότι πολύ γρήγορα
θα υπάρξει νέο περιστατικό με παιδί, για το οποίο θα απαιτηθεί επείγουσα
νοσοκομειακή κάλυψη, και δεν θα καταστεί δυνατή σε Άργος και Ναύπλιο.
Δυστυχώς συνέβη πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο περίμενα. Συγκεκριμένα, το τριήμερο
της Πρωτομαγιάς, μια οικογένεια από την Κοιλάδα Αργολίδας χρειάστηκε να
μεταφέρει επειγόντως το δεκατεσσάρων μηνών μωρό τους, το οποίο ήταν αναίσθητο
και είχε πνιγεί στον εμετό, στο Νοσοκομείο, κάτι που κατέστη αδύνατο.
Την μέρα εκείνη εφημέρευε το Άργος, όπου για άλλη μια φορά, όπως τους ανέφεραν
χαρακτηριστικά, «δεν υπάρχει παιδίατρος, φύγετε για Τρίπολη, πώς;…όπως ήρθατε
φύγετε γρήγορα…», αυτή ήταν η απάντηση. Οι γονείς κακήν κακώς αναγκάστηκαν να
ρισκάρουν για τη ζωή του παιδιού τους, μεταφέροντας το ταχύτατα στο
Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης όπου το μωράκι κατάφερε να ξεπεράσει τον
κίνδυνο, και αφού είχε λάβει καθοδόν τις σωτήριες πρώτες βοήθειες από την
νοσηλεύτρια μητέρα του.